فلاسک های نیتروژن
فلاسک های(dewar) ذخیره سازی برودتی (به نام James Dewar) یک نوع خاص از فلاسک خلایی است که برای ذخیره سازی گازهای برودتی (مانند نیتروژن مایع یا هلیوم مایع) استفاده می شود. فلاسک های(dewar) ذخیره سازی برودتی ممکن است به اشکال مختلفی از جمله سطل های باز ، فلاسک با درپوش های شل و مخازن تحت فشار خود را داشته باشند.
تمام فلاسک های(dewar)ها دارای دیواره هایی هستند که از دو یا چند لایه ساخته شده اند ، و خلا زیادی بین لایه ها حفظ می شود. این عایقهای حرارتی فضای بسیار خوبی بین داخلی و خارج دوار ایجاد می کند که سرعت جوشاندن محتویات را کاهش می دهد.
ساده ترین فلاسک های(dewar) اجازه می دهند گاز از طریق یک قسمت باز یا از طریق یک درپوش شل خارج شود تا از خطر انفجار جلوگیری کند. فلاسک های(dewar) پیچیده تر ، گاز را بالای مایعات به دام می اندازند و آن را با فشار زیاد نگه می دارند. این باعث افزایش نقطه جوش مایع می شود و اجازه می دهد برای مدت طولانی ذخیره شود. فشار بخار بیش از حد به طور خودکار از طریق دریچه های اطمینان آزاد می شود. روش تصفیه مایعات از فلاسک های(dewar) به طراحی آن بستگی دارد.
ایمنی
- dewar نمی تواند عایق حرارتی کاملی ایجاد کند و مایع برودتی به آرامی از بین می رود ، که مقدار زیادی گاز تولید می کند. به عنوان مثال ، نسبت انبساط آرگون برودتی از نقطه جوش به محیط 1 به 847 ، هیدروژن مایع 1 به 851 ، هلیوم مایع 1 به 757 ، نیتروژن مایع 1 به 696 و اکسیژن مایع 1 به 860 است. نئون با 1 به 1438 بیشترین نسبت گسترش را دارد. در dewars با یک سر باز ، گاز به سادگی به منطقه اطراف می رود. با این حال ، فشارهای بسیار زیادی می توانند در داخل خمره های آب بندی شده ایجاد شوند و اقدامات احتیاطی برای به حداقل رساندن خطر انفجار انجام می شود. یک یا چند دریچه تسکین دهنده فشار باعث می شود تا هر زمان فشار بیش از حد از گاز خارج می شود..
- اگر یک دوار برای مدت طولانی در هوا باز بماند ، مواد شیمیایی جوی می توانند در اثر تماس با ماده برودتی متراکم یا منجمد شوند. این امر می تواند باعث ایجاد آلودگی شود. اگر این مواد یخ بزند ، به عنوان مثال بخار آب به یخ تبدیل شود ، می تواند دهانه ها را مسدود کند و منجر به تجمع فشار و خطر انفجار شود.
- گاز خارج شده از یک دوار می تواند به تدریج اکسیژن موجود در هوای اطراف را جابجا کند و باعث ایجاد خفگی می شود