میعانات گازی
میعانات گازی (Condensate) به جریان هیدروکربنی مایعی گفته می شود که از پنتان و هیدروکربن های سنگین تر تشکیل شده و دارای مقدار گوگرد پایینی است و تقریبا 60 درصد از آن را نفتا (محصولی میانی با ارزش جهت تولید بنزین و خوراک واحدهای پایه و مادر صنعت پتروشیمی) و 30 درصد را نفتِ گاز تشکیل می دهد. میعانات گازی، یکی از محصولات ارزشمند استخراج شده از مخازن گازی بوده و قیمت آن کمی بالاتر از قیمت نفت خام در بازارهای جهانی است.
در تعاریف موجود به طور معمول میعانات گازی را با توجه به منبع و ترکیب درصد هیدروکربن های مختلف موجود در آن با عبارت های مختلف تعریف می گردد از جمله؛
- Lease Condensate
- Plant Condensate
- Pentanes Plus
- Natural gasoline
همانطور که اشاره شد، منابع مختلفی به منظور تولید میعانات گازی وجود دارد. برش های 5 و 6 کربنه و سنگین تر عمده ترکیب درصد میعانات گازی را تشکیل می دهد. پالایشگاه های گاز و کارخانه جات گاز مایع (NGL) منبع اصلی عرضه ی برش های فوق الذکر هستند. در واقع در میادین گازی در اولین مرحله، ترکیبات سنگین از سبک جدا می شود که ترکیبات سنگین که در فاز مایع نیز می باشند، به عنوان میعانات گازی (Plant Condensate) به بازار مصرف عرضه می شوند. در قیاس با نفت خام تنوع و مقدار ترکیبات آلاینده در میعانات گازی کمتر است (فلزات و ترکیبات نیتراته و گوگردی)، لذا همین موضوع سبب شده است که هزینه ی فراورش میعانات گازی در قیاس با نفت خام کمتر باشد.
در سال 2013 مجموع میعانات عرضه شده در دنیا 7 میلیون و 200 هزار بشکه بوده است که پیش بینی می شود که این عدد تا سال 2020 با نرخ رشد 3.2 درصد به 9 میلیون و 100 هزار بشکه خواهد رسید. 83 درصد از میعانات گازی تولید و عرضه شده در دنیا از نوع Lease Condensate می باشد که از تاسیسات سرچاهی میادین گازی-نفتی استحصال می شود.
دو منطقه ی خاورمیانه و آمریکای شمالی بخش عمده ی تولید میعانات گازی دنیا را بر عهده دارند. مطابق پیش بینی های صورت گرفته نرخ رشد تولید میعانات گازی در سه کشور قطر، عربستان و امارات متحده عربی طی سال های 2013 تا 2020 به ترتیب 1.7، 3.1 و 1.4 درصد در سال است و حجم تولید این کشورها به ترتیب به 1 میلیون و 200 هزار بشکه، 800 و 545 هزار بشکه در روز خواهد رسید.
در حال حاضر در کشور با احتساب منابع عرضه شده در پالایشگاه های گاز (از جمله عسلویه، ایلام، هاشمی نژاد و سایر واحدها) و کارخانه جات گاز و گاز مایع (NGL) روزانه چیزی در حدود 550 هزار بشکه میعانات گازی تولید و عرضه می شود که بخش عمده ای از آنها به مستقیما صادر می شود. هر چند با توجه به برنامه ریزی های صورت گرفته، طراحی و احداث طرح های جدید پالایشگاهی از جمله پالایشگاه ستاره خلیج فارس و طرح فراگیر سیراف در دستور کار قرار گرفته است و با بهره برداری از این واحدها بخش عمده ای از میعانات گازی تولید شده در داخل کشور به فراورده های میانی و نهایی تبدیل می شوند. پیش بینی می شود تا سال 1400 ظرفیت تولید میعانات گازی در کشور به 1 میلیون و 300 هزار بشکه افزایش پیدا کند. لذا نیاز است یک برنامه ریزی منسجم جهت توسعه صنعت پالایش و پتروشیمی به طور همزمان جهت تولید محصولات با ارزش افزوده بالاتر توسط ذی نفعان مربوطه صورت گیرد.